De volgende dag vertrekken we al om 7:30, dus vroeg op. Er gaan heel veel mensen mee en daarvan zijn een heleboel mensen in onze ogen al half bejaard. We vragen ons serieus af wat deze mensen moeten op een boot naar het rif waar je kan duiken en snorkelen. Als we op de boot aankomen worden we gewaarschuwd voor een zeer ruwe zee en we kunnen de tocht omboeken naar een andere dag. Wij hebben geen andere gelegenheid dus Marieke neemt twee anti-kots pillen die gratis verstrekt worden en we hopen er het beste van. Al snel na vertrek, nog tijdens de veiligheidsinstructies, wordt al duidelijk wat er met ruwe zee wordt bedoeld. Het is echt heel erg schommelen en je voelt alles in je maag draaien. En nog voor de instructies af zijn, rent Marieke naar buiten voor frisse lucht. Al snel komt iedereen naar buiten, want binnen is het effect echt veel sterker. De hele toch is het zwaar, maar in tegenstelling tot heel veel passagiers weten we allebei ons ontbijt binnen te houden. Met name door de goede verzorging van Sander. Hij loopt regelmatig naar binnen om de lekkere koekjes, kaasjes en chipjes te halen die klaar staan. Om tien uur zou er een briefing zijn over het duiken, maar aangezien dat binnen zou plaatsvinden en veel van de mensen die willen duiken absoluut niet naar binnen willen is dat uitgesteld tot bijna op de plaats van bestemming. Daar, in wat ondieper water, is de boot een stuk stabieler en kunnen we wel binnen zitten. Het wordt dan trouwens wel duidelijk waarom alle bejaarden mee zijn. De boot legt aan bij een eilandje waar heel erg veel vogels broeden. De bejaarden zijn vogelaars. Ze hebben dus een hele dag (ziek) op een boot gezeten om een paar foto’s te maken van broedende vogels. Er is ook een boot met een glasbodem waardoor je zonder nat worden ook de onderwaterwereld kan bekijken. Maar deze boot is helemaal afgesloten en de kapitein van deze submarine geeft aan dat als je al een beetje last had van zeeziekte op de grote boot, je dan beter niet mee kan gaan. Er komen ook een aantal mensen helemaal groen uit en er zijn mensen die instappen en er al weer uitkomen voor de boot vertrokken is. Wij besluiten al snel het bij duiken en snorkelen te houden.
Tijdens de korte duikinstructie krijgen we informatie over de voor ons bekende signalen voor “alles gaat goed”, “het gaat niet zo goed” en waar het dan niet zo goed mee gaat. Verder uitleg over hoe we het gaan aanpakken. We worden in groepjes van vier opgedeeld en elk groepje krijgt een instructeur mee. We gaan eerst in het watere wat kleine oefeningetjes doen zoals klaren, bril water vrij maken en automaat uit je mond halen en vervolgens weer in je mond doen. Door de enorme wind die er stond, was het water wat troebel. Er dreven kleine deeltjes in het water zoals planten deeltjes en zanddeeltjes. Dit was erg jammer maar we hebben toch hele mooie vissen gezien en mooi koraal. We gingen wel vrij snel weer terug naar de boot maar het was toch weer een hele mooie ervaring. Na het duiken stond er een buffet klaar waarvan we heerlijk hebben gegeten. Na het eten zijn we met een bootje naar het eilandje gebracht. Daar hebben alle bejaarden dus de hele tijd gestaan om foto’s te maken van de vogels. Wij zijn lekker het water ingegaan om nog te snorkelen. Ook hierbij hebben we hele mooie vissen en koraal gezien. Het verschil is alleen dat je bij snorkelen boven het aquarium zwemt en met duiken zwem je er midden in.

En toen begonnen we aan de terugreis. De zee leek wel iets minder onrustig dus we zijn ook even binnen wezen kijken naar het entertainment aan boord. De kapitein van de submarine kon namelijk ook gitaar spelen en zingen, dus hij verzorgde het entertainment voor de terugweg. Na een glaasje wijn waren we weer terug in Cairns.

Grotere kaart weergeven