De volgende dag vertrekken we al om 7:30, dus vroeg op. Er gaan heel veel mensen mee en daarvan zijn een heleboel mensen in onze ogen al half bejaard. We vragen ons serieus af wat deze mensen moeten op een boot naar het rif waar je kan duiken en snorkelen. Als we op de boot aankomen worden we gewaarschuwd voor een zeer ruwe zee en we kunnen de tocht omboeken naar een andere dag. Wij hebben geen andere gelegenheid dus Marieke neemt twee anti-kots pillen die gratis verstrekt worden en we hopen er het beste van. Al snel na vertrek, nog tijdens de veiligheidsinstructies, wordt al duidelijk wat er met ruwe zee wordt bedoeld. Het is echt heel erg schommelen en je voelt alles in je maag draaien. En nog voor de instructies af zijn, rent Marieke naar buiten voor frisse lucht. Al snel komt iedereen naar buiten, want binnen is het effect echt veel sterker. De hele toch is het zwaar, maar in tegenstelling tot heel veel passagiers weten we allebei ons ontbijt binnen te houden. Met name door de goede verzorging van Sander. Hij loopt regelmatig naar binnen om de lekkere koekjes, kaasjes en chipjes te halen die klaar staan. Om tien uur zou er een briefing zijn over het duiken, maar aangezien dat binnen zou plaatsvinden en veel van de mensen die willen duiken absoluut niet naar binnen willen is dat uitgesteld tot bijna op de plaats van bestemming. Daar, in wat ondieper water, is de boot een stuk stabieler en kunnen we wel binnen zitten. Het wordt dan trouwens wel duidelijk waarom alle bejaarden mee zijn. De boot legt aan bij een eilandje waar heel erg veel vogels broeden. De bejaarden zijn vogelaars. Ze hebben dus een hele dag (ziek) op een boot gezeten om een paar foto’s te maken van broedende vogels. Er is ook een boot met een glasbodem waardoor je zonder nat worden ook de onderwaterwereld kan bekijken. Maar deze boot is helemaal afgesloten en de kapitein van deze submarine geeft aan dat als je al een beetje last had van zeeziekte op de grote boot, je dan beter niet mee kan gaan. Er komen ook een aantal mensen helemaal groen uit en er zijn mensen die instappen en er al weer uitkomen voor de boot vertrokken is. Wij besluiten al snel het bij duiken en snorkelen te houden.
Tijdens de korte duikinstructie krijgen we informatie over de voor ons bekende signalen voor “alles gaat goed”, “het gaat niet zo goed” en waar het dan niet zo goed mee gaat. Verder uitleg over hoe we het gaan aanpakken. We worden in groepjes van vier opgedeeld en elk groepje krijgt een instructeur mee. We gaan eerst in het watere wat kleine oefeningetjes doen zoals klaren, bril water vrij maken en automaat uit je mond halen en vervolgens weer in je mond doen. Door de enorme wind die er stond, was het water wat troebel. Er dreven kleine deeltjes in het water zoals planten deeltjes en zanddeeltjes. Dit was erg jammer maar we hebben toch hele mooie vissen gezien en mooi koraal. We gingen wel vrij snel weer terug naar de boot maar het was toch weer een hele mooie ervaring. Na het duiken stond er een buffet klaar waarvan we heerlijk hebben gegeten. Na het eten zijn we met een bootje naar het eilandje gebracht. Daar hebben alle bejaarden dus de hele tijd gestaan om foto’s te maken van de vogels. Wij zijn lekker het water ingegaan om nog te snorkelen. Ook hierbij hebben we hele mooie vissen en koraal gezien. Het verschil is alleen dat je bij snorkelen boven het aquarium zwemt en met duiken zwem je er midden in.

En toen begonnen we aan de terugreis. De zee leek wel iets minder onrustig dus we zijn ook even binnen wezen kijken naar het entertainment aan boord. De kapitein van de submarine kon namelijk ook gitaar spelen en zingen, dus hij verzorgde het entertainment voor de terugweg. Na een glaasje wijn waren we weer terug in Cairns.

Grotere kaart weergeven

De volgende dag vertrekken we vanuit Townsville naar mission Beach. Onderweg komen we langs een heleboel national parken waar we kleine bezoekjes brengen aan wandelpaden naar uitzichtpunten, watervallen en af en toe een plekje waar je kan zwemmen. Heerlijk om midden op de dag gewoon ergens je zwemspullen te pakken en lekker even af te koelen in een koud kreekje. De temperatuur begint echt enorm te stijgen. We merken duidelijk dat we naar het tropisch klimaat rijden. Hele dag warm, rond de dertig graden en ‘s avonds koelt het niet meer heel erg af. We kunnen gewoon ook ‘s avonds nog op een terrasje in ons korte broek zitten.

Mission Beach vinden wij niet zo bijzonder. We zitten even bij een strandje maar echt leuk is het niet. Omdat er niemand anders op het strand zit of in zee zwemt durven wij dat niet te doen. Er word veel gewaarschuwd voor stingers (kwallen die dodelijk kunnen zijn) en wij willen graag nog langer getrouwd zijn. Dus geen locals op het strand dan Sander en Marieke ook niet.
We rijden weer via een national parc door langs mooie watervallen en uiteindeijk komen we aan in Cairns. We gaan lekker in zwembad en de spa liggen van het resort en eten daarna in de poolbar.

Grotere kaart weergeven

Volgende stop is Townsville. Het is niet zo heel ver rijden naar Townsville en er zijn hier niet zo veel kleine toeristenweggetjes die we kunnen nemen dus we zijn om een uur of twaalf al bijna in de stad. We gaan 17 km voor Townsville naar een dierenpark. We gaan mee met een ranger die alle dieren in het park om de beurt gaat voeren en er een praatje bij houdt. Dit is erg leuk. We mogen ook heel veel zelf doen, en omdat het heel rustig is in het park krijgen we genoeg gelegenheid om dingen te vragen. We beginnen bij de cassiwari. Een hele grote vogel met een fel gekleurde nek. Deze komt ook in de natuur in Australië gewoon voor, maar voor ons een totaal nieuw beest. Heel voorzichtig pakt hij het fruit dat we hem geven door het hek van je aan. We geven hem banaan, meloen en tomaat (maar daar houdt hij niet zo van). Vervolgens een praatje over de koala’s en deze dieren mochten we ook vasthouden (voor tien dollar per persoon). Maar aangezien Marieke sinds aankomst in Australië geobsedeerd is door deze beesten wil ze dat onmiddellijk. Na de koala mogen we ook (gratis) een zoetwater krokodil vasthouden. Erg apart, zo’n beest voelt heel anders aan dan je zou denken. Hij is helemaal niet zo hard en koel als je denkt. Hij had overigens wel een stukje tape om zijn bek zodat hij ons niet kon bijten. We hebben ook gezien hoe de grote krokodillen van een paar meter gevoerd werden. Heel spectaculair laten ze de beesten wel wat doen voor hun eten dus ze laten ze een beetje er naar springen. Ze komen dan helemaal uit het water en happen naar de vis of kip die voor hun neus gehouden wordt aan een hengel. Ook de dingo’s worden gevoerd en als laatste laat de ranger ons een wombat zien. Nu is echt iedereen uit het park verdwenen en zitten we op een bankje met de ranger, een wombat en wij tweeen. De wombat is behoorlijk groot en een bijzonder beest. Wij dachten dat het een grote cavia zou zijn, maar het is familie van de koala en dat kan je ook wel zien aan zijn neus.

Na afloop van de tour met de ranger gaan we nog naar de walibi’s en kangoeroe’s om ze te voeren met het voer dat we bij de ingang hebben gekocht. En dat nemen ze ons zeer in dank af want ze zijn niet meer bij ons weg te slaan. Om precies vijf uur als het park sluit gaan we weg, we zijn tijdens het voeren de tijd een beetje vergeten en we zijn eigenlijk een beetje bang dat het park al gesloten is met ons er nog in. Gelukkig mogen we nog naar buiten en hoeven we niet bij de krokodillen te slapen.

We zoeken ons hotel op om te slapen en daar krijgen we weer een fles wijn aangeboden door het hotelmanagement omdat we honeymooners zijn.

Vanuit Rockhampton rijden we naar Arlie Beach, het stadje bij de white Sunday islands. Het is 500 km rijden dus we nemen wederom geen d-tours omdat het veel tijd kost om zo’n afstand te overbruggen.
In Arlie Beach boeken we een boottochtje. We gaan met de boot naar drie plaatsen. Eerst een stukje door het regenwoud lopen naar een uitzichtpunt. Vervolgens naar een plaatsje waar je heerlijk kunt zwemmen en op het strandje liggen en als laatste naar een snorkel plaats.
De eerste keer worden we met een klein motorbootje van de grote boot naar de kant gebracht waarbij we slechts twee stappen door het water hoefden om aan land te komen. Na het prachtige uitzichtpunt bekeken te hebben ook weer met het motorbootje terug. Voor het strandplekje moest je gewoon helemaal tot over je middel door het water lopen vanaf de boot naar het strand. Het maakt dus niet uit, je komt allemaal nat terug op de boot. Na dit zwemplekje een heerlijk buffet met heerlijke broodjes en lekker beleg. Vervolgens naar het snorkelplekje bij een stuk koraalrif. Omdat er best veel mensen aan boord waren die gingen snorkelen en vanwege de wind was het water niet heel helder. Er zweven dan allemaal kleine stukjes in het water, van planten en een beetje zand van de bodem. Dat was een beetje jammer. (Of wij zijn gewoon vreselijk verwend met het koraal op Bonaire.)
Op de weg terug raakten we in gesprek met een Duits echtpaar. Het was leuk om met hen te praten over al hun belevenissen tijdens hun rondreis.

Vandaag zijn we naar Wet ‘n Wild geweest. Dit is een soort pretpark maar dan met alleen maar glijbanen. Echt geweldig! Dus niet alleen maar een gewone slingerende glijbaan, maar ook hele speciale. Bijvoorbeeld helemaal in het donker of zo steil naar beneden dat je met je lichaam los komt van de glijbeen. Veel glijbanen waar ook met een band waarin je kon zitten. Het weer was geweldig. 30 graden en af en toe een beetje bewolking. We hebben ‘s middags een klein beetje regen gehad maar dag was niet erg, we waren toch al nat van het zwembad.

De volgende dag vonden we het jammer om meteen te vertrekken. We hebben eerst een tree-top walk gedaan. Er waren hangbruggen in de toppen van de bomen gemaakt zodat je het regenwoud vanuit het oogpunt van een vogel kon zien. Dat was erg leuk, maar dat kleine stukje lopen koste ons maar een kwartiertje. Daarom zijn we een klein stukje met de auto gaan rijden om iets verderop een stuk te wandelen naar een uitkijkpunt. Dit was maar 3 kilometer kopen, maar dat was genoeg, omdat we ook weer verder moesten.

We zijn na die korte wandeling naar Brisbane gereden. Dit was slechts twee uur rijden. Daar zijn we op bezoek gegaan bij Brendan en Grant (Brendan is Sander’s neef). We werden eerst welkom geheten door de beide heren en de twee lieve hondjes. Na een lekker drankje hebben we het huis bekeken en zijn we uit eten gegaan. We hebben een heerlijke maaltijd gekregen van hen als huwelijkscadeau.

Grotere kaart weergeven

Volgende dag zijn we met Brendan naar de kust gereden (Gold Coast). We hebben daar heerlijk rustig op het strand gelegen en zelfs even gezwommen in de zee. Er waren ontzettend hoge golven. De lifeguards hadden het erg druk om iedereen tussen de vlaggen te houden waar tussen het veilig is om te zwemmen. Maar door de enorme stroming die er was, werden ook wij steeds buiten de vlaggen gedreven.

Na een heerlijke zonnige dag zijn we terug gegaan en hebben we thuis een heerlijke bbq gehad. Ze hebben hier zo’n enorme bbq waarvan wij altijd zeggen dat het een complete keuken is voor in de tuin. Maar hier vinden ze het nog steeds een hele kleine. Na het eten nog lekker een film gekeken en daarna slapen.

Na ons gloeiwormen avontuur wilde we wel wat meer van het regenwoud zien. Het O’Reilly’s guesthouse waar we zaten bood verschillende guided tours aan, maar twee belgen die we tegenkwamen vertelde ons dat de routes op je zelf ook heel goed te lopen waren. Dus we hebben een rond wandeling gemaakt van ongeveer 15 kilometer (dat zagen we natuurlijk op de datalogger).
Prachtige wandeling waarbij je echt van die enorme bomen ziet, die je ook op tv ziet als er iets over het regenwoud is. De tocht bracht ons langs een heleboel watervallen en dan was de lucht en de omgeving echt heel vochtig. Rondom de watervallen waren de planten ook veel groener.

Na deze mooie wandeling zijn we ook nog even in de spa gaan zitten. Heerlijk om vanuit een warm bubbelbad naar de ondergaande zon te kijken. Echt vakantie.

Vandaag in het Billabong Wildlife park geweest. Bij de ingang hebben we kangoeroe voer gekocht. Als eerste krijgen we een praatje over koala’s. De informatie die verteld wordt is heel weinig maar het eindigt met een hele leuke kans om de koala’s nogmaals van dichtbij te zien. De oppasser tilt een van de koala’s van de boom af en neemt hem mee naar het publiek. Hij zet hem op een wat lagere tak en zo kan iedereen een voor een bij de koala gaan staan en met hem op de foto.

We mogen hem nu zelfs even aaien, als we maar niet aan zijn hoofd of oren komen. Na een tijdje als Sander net met hem op de foto wilt, heeft de koala er genoeg van. Hij wil terug naar zijn boom in zijn hok en hij ziet Sander voor oppasser aan. Hij dacht waarschijnlijk als ik maar op die lange jongen ga zitten dan brengt hij me vast terug. Maar de nageltjes van die koala zijn best scherp dus Sander vond het een iets minder aangename ervaring.
Vervolgens zijn we naar de kangoeroe’s en wallabee’s gegaan. Er zijn grote delen waar ze loslopen, net zoiets als onze kinderboerderij en delen waar ze kunnen gaan zitten of liggen waar het publiek niet mag komen. Hierdoor kunnen ze wel kiezen voor een rustig plekje als ze daar behoefte aan hebben.
Er waren genoeg beestjes die gevoerd wilden worden en ze aten zelfs uit je hand. Zelfs kangoeroe’s met een kleintje, wat ik niet verwacht had, want dieren met een jonkie zijn meestal heel voorzichtig.
Er zijn ook hokken met een paar aapjes, vogels en slangen. Deze dieren hebben we ook even bekeken maar we waren toch het meest geïnteresseerd in de koala’s en kangoeroes.
We zijn na ons bezoek aan het park vertrokken richting Coffs Harbour de volgende plaats waar we overnachten. Als we bij ons hotel komen zien we dat het restaurant van het hotel gebouwd is in een grote Nederlandse windmolen. Wij als Hollander voelen ons dus wel thuis.

Grotere kaart weergeven

Kangaroo’s:

Na een goede vlucht in een luxer vliegtuig, met meer beenruimte en meer slaap, komen we aan in Sydney. Nadat we door de douane zijn, staan we bij de bagage-band te wachten en worden we door een dame van de douane aangesproken. Wat we gaan doen in Sydney en waarom we hier zijn, maar ook waar we gaan slapen. We proberen overal goed antwoord op te geven en plotseling vraagt ze in het Nederlands: “Gaan jullie niet slapen bij oom Hans?” Het blijkt Mieke te zijn, de ex-vrouw van Hans. (Sander had haar 15 jaar niet gezien en dus niet meteen herkend). Ze wist dat we aan zouden komen op dat moment en heeft ons opgezochd. Zij heeft ervoor gezorgd dat we niet in de rij hoefden bij het checken van de koffers. Ze heeft een stempel geregeld voor ons en we konden zo doorlopen.

Het was heel leuk om Hans en Delwyn weer te zien. We zijn naar hun huis gereden en hebben het prachtige grote huis bekeken. Er is plaats genoeg voor ons om te blijven logeren.
Het is nog vroeg in de ochtend, Hans gaat aan het werk en wij gaan met Delwyn naar het strand. We kunnen zo vanuit de auto de omgeving van hun huis bekijken en lekker uitwaaien op het strand. We maken een wandeling over het strand met de voeten in de nog wel heel koude zee. We drinken een lekker vers sapje en gaan weer terug. Thuis zijn we toch wel heel erg moe en gaan nog even een paar uur slapen. Na ons slaapje halen we met Hans Jessica op van het station en ontmoeten haar dus ook. Voor mij voor het eerst en voor Sander was het ongeveer 15 jaar geleden. We krijgen heerlijk te eten en na het eten bekijken we de foto’s van onze builoft. We zijn inmiddels weer moe en gaan vroeg slapen.