Tsja, het is voorbij.. Morgen moeten we allerbei weer aan het werk. De vakantie zitten er weer op.

We hebben in Australie 3815 Kilometer gereden. Volgens de volgende route:

Grotere kaart weergeven

Op onze weg van Port Douglas naar Cairns zijn we ook nog bij het royal flying doctors service visitors centre geweest. En klein museumpje met allerlei foto’s en documentatie over de flying doctors. En dan niet de televisie serie van vroeger maar de echte, nog steeds opererende doktoren. We krijgen een film te zien over het werk dat ze verrichten en over de oprichting. En als laatste kunnen we in de achtertuin ook nog een echt vliegtuig zien welke gebruikt is voor het werk. We mogen zelfs even binnen kijken en foto’s nemen. Het was ontzettend leuk om te zien hoe ze mensen die wonen in hele afgelegen dorpjes toch van medische zorg kunnen voorzien. Er staat in zo’n klein dorpje een kist met allerlei genummerde medicijnen. En een kaart met daarop het menselijk lichaam verdeeld in vakjes met nummers. Tijdens een consult via de radio kan iemand dan gewoon aangeven dat hij pijn heeft in vakje vier en wat zijn verdere symptomen zijn. De dokter kan dan bepalen waar de patiënt last van heeft en schrijft een medicijn voor. Bijvoorbeeld neem 3 keer per dag nummer 18 uit de kist. Het is bijzonder dat op deze manier mensen toch een doktersconsult krijgen ondanks dat ze in de outback wonen.

Na 1 nachtje vertrekken we alweer uit Cairns. We komen hier weer terug en dan blijven we langer. Eerst naar het regenwoud boven Cairns. Om precies te zijn naar het Daintree Rainforest bij Cape Tribulation. Op weg erheen moeten we met een veer over. Deze gaat zeer regelmatig. Eigenlijk gaat deze als er mensen zijn die over willen met of zonder auto. Naast de veerpond zijn verschillende bootjes waarmee je de Daintree river op kan om krokodillen te zien.

Het is hoog water op de Daintree, hierdoor staat het water tot aan de randen van het mongrovebos. De oever is daar door 2 of 3 meter verder dan de bomen. Het is extreem lastig om te zien waar de krokodillen zitten. Na een uur rond varen hebben we er nog geen 1 gezien. Als de steiger van de boot dan uiteindelijk inzicht komt wordt er een kleine croc gezien op de oever. We grappen nog wat over dat het zou gaan om de opwind krokodil van de eigenaar van de boot om de gasten niet teleur te stellen, maar het ziet er toch redelijk echt uit allemaal. Fotosanalyse zal moeten uitwijzen of het over een echte gaat

Grotere kaart weergeven

Even boven Coffs Harbour ligt een oude bananenplantage. En wat doe je met je bananenplantage als de concurrentie van bananenboeren in de staat boven je te groot wordt? Je maakt er een pretpark van. Dus roddelbaan, opblaasbare waterglijbanen, skihal en ijsbaan aanleggen. O ja, ook nog even een rondleiding regelen voor mensen die iets over bananen willen weten. Welkom bij Big Banana.

Ach, meestal zijn wij wel in voor dat soort dingen. Alleen vonden we dat het schema maar weinig tijd bood voor grote bananen. We wilde eigenlijk de rondleiding wel doen en een keer van de roddelbaan en dan door naar Byron Bay. Bij het loket zijn alle mogelijk combikaartjes te koop, maar wij willen alleen de rondleiding. Geen bananenvideofilm, bananenmagie, bananengames en andere bananenellende. Sander is echt bananenfan, maar zelfs dit was voor hem iets te. Volgens het vrouwtje van het loket moesten we 20 minuten wachten en dan aansluiten bij de groep die net de bananenfilm en bananenmagie hadden overleefd. Wij nog even rondje gelopen en na 20 minuten terug bij de start. Is net de gids allemaal mensen de videozaal in aan het dirigeren, wij even verhaal halen. Alleen de rondleiding kan eigenlijk helemaal niet. Waarom staat dat dan op het bord, denken wij nog. Maar laten we deze aardige aussie nou niet in de war brengen. “Ach, loop maar door en ga maar naar de film dan kom je vanzelf bij de rondleiding.“, zegt de aussie verontschuldigend. De film en magie zijn van een bedenkelijk niveau en we zijn erg blij dat we daar nu niet voor hoeven te betalen. De rondleiding neemt ons mee de plantage op. Althans wat er nog van over is. Zo groot is het allemaal niet meer omdat de bananenplanten plaats hebben moeten maken voor opblaasglijbanen. We komen nog wat leuke weetjes over bananen te weten en weten nu eindelijk echt waarom ze krom zijn. De rondleiding eindigt in de ruimte waar de bananen worden verpakt en we krijgen nog een banaantje uit eigen doos.

Inmiddels is de rij bij de roddelbaan gegroeid. We moeten wat langer in de rij staan om uiteindelijk naar beneden te kunnen rodelen. Leuk experiment voor de datalogger roept Sander nog voor we naar beneden gaan.

Wat later dan gepland rijden we richt in Byron Bay. Onderweg nog even stoppen om de Esky te vullen, maar een ijsje eten op het stand is er al niet bij. We worden gezandstraald, zo hard is de wind.

Vlak voor Byron Bay stoppen we nog even bij een uitzichtpunt. Ook hier wapperen we uit ons hemd. Het punt geeft ons uitzicht over zee en in de verte zien we walvissen. Grote zwart-witte dingen komen uit het water en plonsen met veel geweld weer terug. Het is een eindje uit de kust maar de beesten zijn duidelijk te herkennen. Staartvinnetje uit het water en wat water de lucht in blazen hoort er allemaal bij. We lopen nog een stukje verder om ze te kunnen volgen, maar op een gegeven moment raken ze uit het zicht.

Pelikaan

Vandaag zijn we een dagje naar de dierentuin geweest. Delwyn heeft ons eerst met de auto naar het station gebracht en daar vandaan zijn we met de trein naar het centrum gegaan. In het centrum zijn we op de ferry gestapt naar de overkant van de haven. Daar ligt op een berg de dierentuin. Met een bus worden we naar de ingang gebracht bovenop de berg zodat je door de dierentuin heen naar beneden loopt terug naar de ferry.

Het uitzicht is geweldig, de giraffen kijken heel mooi uit over de haven op het opera house en de bridge. (Weet niet of zij daar naar kijken.) We lopen door een soot kinderboerderij maar in plaats van geitjes staan er kangaroes en wallabees. Dan weet je zeker dat je in Australie bent. Bij de koalabeertjes kan je een ticket kopen zodat je met ze op de foto kan. Heel erg leuk. We mogen het verblijf van de beertjes in en kunnen heel dichtbij ze komen. We worden door de keeper op de foto gezet en we mogen met onze eigen camera zoveel foto’s maken als we willen. Het is zo leuk om ze van zo dichtbij te zien. En we hebben geluk, ze zijn wakker en dat komt niet zo heel erg veel voor. Ze slapen namelijk 20 uur per dag.
Verder zorgen we ervoor dat we veel van de praatjes van de keepers zien en horen want ze vertellen leuke dingen over de dieren. Bij de olofanten laten ze zien dat de dieren iedere dag wat oefeningen doen om ze fysiek en mentaal gezond te houden. Ze spelen voetbal, geven balken over aan elkaar met hun slurf en balanceren op een grote boomstam. Als we later op de dag nog een keer lang de olifanten lopen is er een in bad gegaan. De olifant is helemaal kopje onder en zwemt lekker rond. We hebben nog nooit een olifant zo zien zwemmen.
We zien ook een zeeleeuwen show en het voeren van de giraffen. Kortom een leuke dag. We gaan weer terug met de ferry en de trein en we worden weer bij het station opgehaald door Hans.
We gaan met de hele familie barbequen in de tuin en maken wat plannen voor de volgende dag.

Van Hans, Delwyn en Jessica hebben we als huwelijkscadeau een bridge climb gekregen. Dit betekend dat je met een overall aan en een ketting om je te zekeren over de boog van de Sydney Harbour Bridge gaat lopen. Dit is echt heel gaaf.

We beginnen met het invullen van een formulier over de aansprakelijkheid. Vervolgens moeten we een ademtest doen, zodat ze er zeker van zijn dat we nuchter zijn. Alle losse voorwerpen die we bij ons hebben moeten we in een locker doen. Ook om daar zeker van het zijn moeten we eerst nog door een metaaldetector. Dus geen datalogger mee de brug op

On top of Harbour Bridge with view of Opera House On top of Harbour Bridge with view of the city

We krijgen een pak aan en de riem met de kabel om je te zekeren aan de brug. Je wordt gezekerd aan een stalen kabel die langs de hele route loopt. Je kan dus tijdens de tocht niet meer van plek in de groep wisselen. Alle spullen worden aan het pak gemaakt, je zonnebril, petje, zakdoek(?) en uiteindelijk de radio. Via de radio kan de excursieleider dingen uitleggen over de brug.

Het eerste stuk op de brug is het engste. Dit is nog niet eens heel hoog, maar loopt over een hele smalle catwalk onder de “South Approach Span” door. Het is het stuk van de grond tot de eerste pylon. The pylons zijn overigens alleen voor de zier. Ze dragen niets bij aan de constructie van de brug.

Nadat we door de pylon zijn gelopen moeten we via een aantal ladders, tussen het wegdek door, naar het begin van de boog klimmen. Als we aan het begin van de boog staan is het uitzicht al geweldig. We moeten eerst (wegens werkzaamheden) aan de west kant omhoog lopen. Halverwege is er een oversteek gemaakt naar de oostboog over de 8 rijbanen over een catwalk van metalen roosters. Als je naar beneden kijkt zie je het verkeer onder je door schieten. Als je opzij kijkt door de brug krijg je een mooi zicht op de constructie van de brug.

De rest van de weg omhoog lopen we aan de oostkant van de brug. Deze geeft uitzicht over de stad en het opera house. Het uitzicht vanaf de top is geweldig en we zijn blij dat we het gehaald hebben. De weg terug gaat wat soepeler, alhoewel de groepsleider aankondigd dat we nog een uur nodig hebben voor de route terug.

Na ongeveer 3 uur komen we terug in het gebouw van de bridgeclimb organisatie. Het was echt een geweldige ervaring.