Vroeg op voor onze volgende rit naar Harvey Bay. Vanuit daar vertrekt de ferry naar Fraser Island. Het grootste zand eiland ter wereld. De vertrektijden van de ferry waren niet helemaal duidelijk dus we wilde er vroeg zijn om geen risico’s te lopen met de boot. Om 12 of 13 komen we aan in Harvey Bay, maar de boot blijkt net vertrokken. De volgende gaat pas om 16:00. We gaan op een terrasje, aan het water zitten en zien de zee steeds ruwer worden. Het gaat ook steeds harder waaien en de lucht begint te betrekken. Als we om 16 uur vertrekken is er aan het weer niets veranderd. Gelukkig zijn de vaarrichting en de wind gunstig, zodat de boot er goed doorheen komt. Gigantische plassen water spatten langs de boot.
Aangekomen op Fraser Island schrijven we ons weer in voor een nachtwandeling. De gloeiwormen waren vorige keer zo goed bevallen dat we nog wel een keer een wandelingetje in het duister wilde maken. Het aantal deelnemers was alleen dit keer beperkt. Waar vorige keer iets van 20 mensen mee waren, waren het er nu 4. Plus de twee begeleiders. Een van de begeleiders had een facinatie voor spinnen en ze heeft er een aantal uit hun hol gelokt om ze te laten zien. Ook een aantal giftige. Een wolfsspin ter grote van een tennisbal, was gelukkig niet thuis. Op de steiger waar we ‘s middags met de ferrie waren aangekomen zagen we in het water een manta ray (of stingray). Eerst alleen een kleintje, maar later ook een grote. Verder hielden de nachtdieren zich goed verstopt, de rest van de wandeling hebben we niets meer gezien.