Vandaag in het Billabong Wildlife park geweest. Bij de ingang hebben we kangoeroe voer gekocht. Als eerste krijgen we een praatje over koala’s. De informatie die verteld wordt is heel weinig maar het eindigt met een hele leuke kans om de koala’s nogmaals van dichtbij te zien. De oppasser tilt een van de koala’s van de boom af en neemt hem mee naar het publiek. Hij zet hem op een wat lagere tak en zo kan iedereen een voor een bij de koala gaan staan en met hem op de foto.

We mogen hem nu zelfs even aaien, als we maar niet aan zijn hoofd of oren komen. Na een tijdje als Sander net met hem op de foto wilt, heeft de koala er genoeg van. Hij wil terug naar zijn boom in zijn hok en hij ziet Sander voor oppasser aan. Hij dacht waarschijnlijk als ik maar op die lange jongen ga zitten dan brengt hij me vast terug. Maar de nageltjes van die koala zijn best scherp dus Sander vond het een iets minder aangename ervaring.
Vervolgens zijn we naar de kangoeroe’s en wallabee’s gegaan. Er zijn grote delen waar ze loslopen, net zoiets als onze kinderboerderij en delen waar ze kunnen gaan zitten of liggen waar het publiek niet mag komen. Hierdoor kunnen ze wel kiezen voor een rustig plekje als ze daar behoefte aan hebben.
Er waren genoeg beestjes die gevoerd wilden worden en ze aten zelfs uit je hand. Zelfs kangoeroe’s met een kleintje, wat ik niet verwacht had, want dieren met een jonkie zijn meestal heel voorzichtig.
Er zijn ook hokken met een paar aapjes, vogels en slangen. Deze dieren hebben we ook even bekeken maar we waren toch het meest geïnteresseerd in de koala’s en kangoeroes.
We zijn na ons bezoek aan het park vertrokken richting Coffs Harbour de volgende plaats waar we overnachten. Als we bij ons hotel komen zien we dat het restaurant van het hotel gebouwd is in een grote Nederlandse windmolen. Wij als Hollander voelen ons dus wel thuis.


Grotere kaart weergeven

Kangaroo’s:

De reis is begonnen

Na nog een dagje met Hans, Delwyn en Jessica op pad te zijn geweest, gaan we met Hans de auto ophalen. Na lang wachten krijgen we de sleutel en rijden we achter Hans aan terug naar zijn huis. We pakken alle spullen in en vertrekken. Het eerste stuk rijden we nog achter Hans aan zodat we goed uit de drukke stad komen. We nemen afscheid en gaan daarna zelf onze weg zoeken naar de eerste stop, The Hunter Valley.

Onderweg worden we aangehouden door politie voor alcohol controle. Sander rijdt en uiteraard heeft hij niet gedronken (natuurlijk niet het is pas 14:00). We komen aan in The Hunter Valley een gebied met wijnstokken. Hier komt de hoge kwaliteit Australisch wijn vandaan. Nadat we zijn ingecheckt eten we een barmeal.

De volgende ochtend gaan we om negen uur mee met een tour. Een medewerker legt alles uit over het proces van wijn maken en maakt reclame voor deze streek. Hier wordt namelijk niet zo heel veel wijn gemaakt, maar wel van hogere kwaliteit dan in de andere streken in Australië. We kunnen na afloop natuurlijk wel wijn kopen, maar wij zijn meer geïnteresseerd in het proces dan in de wijn.

We checken meteen na de tour uit en gaan op weg. Port Macquarie is de volgende stop. Onderweg gaan we niet steeds over de Pacific Highway. Snelwegen hebben we in Nederland ook. Wij zoeken juist de mooie weggetjes op. Zo rijden we veel paralel aan de highway, maar dan net even leuker. Zo komen we ook op een geweldige lunch plaats. Seal rock. We denken eerst nog misschien daar zeehonden te gaan zien, maar zodra we het strand op lopen weten we waarom het zo heet. Bij elke stap die je zet, maakt het zand geluid als dat van een zeehond. Heel erg grappig. Het is werkelijk een prachtig strand en absoluut geen straf om daar te lunchen. We eten lekker een broodje uit onze koelbox die we van Delwyn hebben gekregen. Dit is echt ideaal, daar ontbijten we ook elke ochtend uit.

Na de lunch rijden we verder tot aan Port Macquarie. Daar checken we in bij het hotel en gaan lekker eten.

To the Zoo

Pelikaan

Pelikaan

Vandaag zijn we een dagje naar de dierentuin geweest. Delwyn heeft ons eerst met de auto naar het station gebracht en daar vandaan zijn we met de trein naar het centrum gegaan. In het centrum zijn we op de ferry gestapt naar de overkant van de haven. Daar ligt op een berg de dierentuin. Met een bus worden we naar de ingang gebracht bovenop de berg zodat je door de dierentuin heen naar beneden loopt terug naar de ferry.

Het uitzicht is geweldig, de giraffen kijken heel mooi uit over de haven op het opera house en de bridge. (Weet niet of zij daar naar kijken.) We lopen door een soot kinderboerderij maar in plaats van geitjes staan er kangaroes en wallabees. Dan weet je zeker dat je in Australie bent. Bij de koalabeertjes kan je een ticket kopen zodat je met ze op de foto kan. Heel erg leuk. We mogen het verblijf van de beertjes in en kunnen heel dichtbij ze komen. We worden door de keeper op de foto gezet en we mogen met onze eigen camera zoveel foto’s maken als we willen. Het is zo leuk om ze van zo dichtbij te zien. En we hebben geluk, ze zijn wakker en dat komt niet zo heel erg veel voor. Ze slapen namelijk 20 uur per dag.
Verder zorgen we ervoor dat we veel van de praatjes van de keepers zien en horen want ze vertellen leuke dingen over de dieren. Bij de olofanten laten ze zien dat de dieren iedere dag wat oefeningen doen om ze fysiek en mentaal gezond te houden. Ze spelen voetbal, geven balken over aan elkaar met hun slurf en balanceren op een grote boomstam. Als we later op de dag nog een keer lang de olifanten lopen is er een in bad gegaan. De olifant is helemaal kopje onder en zwemt lekker rond. We hebben nog nooit een olifant zo zien zwemmen.
We zien ook een zeeleeuwen show en het voeren van de giraffen. Kortom een leuke dag. We gaan weer terug met de ferry en de trein en we worden weer bij het station opgehaald door Hans.
We gaan met de hele familie barbequen in de tuin en maken wat plannen voor de volgende dag.

Taronga ZOO panorama

Bridge climb

Van Hans, Delwyn en Jessica hebben we als huwelijkscadeau een bridge climb gekregen. Dit betekend dat je met een overall aan en een ketting om je te zekeren over de boog van de Sydney Harbour Bridge gaat lopen. Dit is echt heel gaaf.

We beginnen met het invullen van een formulier over de aansprakelijkheid. Vervolgens moeten we een ademtest doen, zodat ze er zeker van zijn dat we nuchter zijn. Alle losse voorwerpen die we bij ons hebben moeten we in een locker doen. Ook om daar zeker van het zijn moeten we eerst nog door een metaaldetector. Dus geen datalogger mee de brug op :(

On top of Harbour Bridge with view of Opera House

On top of Harbour Bridge with view of Opera House


On top of Harbour Bridge with view of the city

On top of Harbour Bridge with view of the city

We krijgen een pak aan en de riem met de kabel om je te zekeren aan de brug. Je wordt gezekerd aan een stalen kabel die langs de hele route loopt. Je kan dus tijdens de tocht niet meer van plek in de groep wisselen. Alle spullen worden aan het pak gemaakt, je zonnebril, petje, zakdoek(?) en uiteindelijk de radio. Via de radio kan de excursieleider dingen uitleggen over de brug.

Het eerste stuk op de brug is het engste. Dit is nog niet eens heel hoog, maar loopt over een hele smalle catwalk onder de “South Approach Span” door. Het is het stuk van de grond tot de eerste pylon. The pylons zijn overigens alleen voor de zier. Ze dragen niets bij aan de constructie van de brug.

Nadat we door de pylon zijn gelopen moeten we via een aantal ladders, tussen het wegdek door, naar het begin van de boog klimmen. Als we aan het begin van de boog staan is het uitzicht al geweldig. We moeten eerst (wegens werkzaamheden) aan de west kant omhoog lopen. Halverwege is er een oversteek gemaakt naar de oostboog over de 8 rijbanen over een catwalk van metalen roosters. Als je naar beneden kijkt zie je het verkeer onder je door schieten. Als je opzij kijkt door de brug krijg je een mooi zicht op de constructie van de brug.

De rest van de weg omhoog lopen we aan de oostkant van de brug. Deze geeft uitzicht over de stad en het opera house. Het uitzicht vanaf de top is geweldig en we zijn blij dat we het gehaald hebben. De weg terug gaat wat soepeler, alhoewel de groepsleider aankondigd dat we nog een uur nodig hebben voor de route terug.

Na ongeveer 3 uur komen we terug in het gebouw van de bridgeclimb organisatie. Het was echt een geweldige ervaring.

Na een goede vlucht in een luxer vliegtuig, met meer beenruimte en meer slaap, komen we aan in Sydney. Nadat we door de douane zijn, staan we bij de bagage-band te wachten en worden we door een dame van de douane aangesproken. Wat we gaan doen in Sydney en waarom we hier zijn, maar ook waar we gaan slapen. We proberen overal goed antwoord op te geven en plotseling vraagt ze in het Nederlands: “Gaan jullie niet slapen bij oom Hans?” Het blijkt Mieke te zijn, de ex-vrouw van Hans. (Sander had haar 15 jaar niet gezien en dus niet meteen herkend). Ze wist dat we aan zouden komen op dat moment en heeft ons opgezochd. Zij heeft ervoor gezorgd dat we niet in de rij hoefden bij het checken van de koffers. Ze heeft een stempel geregeld voor ons en we konden zo doorlopen.

Het was heel leuk om Hans en Delwyn weer te zien. We zijn naar hun huis gereden en hebben het prachtige grote huis bekeken. Er is plaats genoeg voor ons om te blijven logeren.
Het is nog vroeg in de ochtend, Hans gaat aan het werk en wij gaan met Delwyn naar het strand. We kunnen zo vanuit de auto de omgeving van hun huis bekijken en lekker uitwaaien op het strand. We maken een wandeling over het strand met de voeten in de nog wel heel koude zee. We drinken een lekker vers sapje en gaan weer terug. Thuis zijn we toch wel heel erg moe en gaan nog even een paar uur slapen. Na ons slaapje halen we met Hans Jessica op van het station en ontmoeten haar dus ook. Voor mij voor het eerst en voor Sander was het ongeveer 15 jaar geleden. We krijgen heerlijk te eten en na het eten bekijken we de foto’s van onze builoft. We zijn inmiddels weer moe en gaan vroeg slapen.

Nadat we uitgezwaaid zijn door Jan, Lida, Betty, Ferrie, Maarten en Iris begint voor ons de grote reis. Om 14:00 vertrekken we van Schiphol naar Hong Kong. De vlucht is best goed. We hebben een eigen tv schermpje in de rugleuning van de stoel voor ons en een uitgebreid programma aan films en series. Kortom we komen de tijd wel door. Het is twaalf uur vliegen en na een tijdje slaat de verveling toch wel toe. Slapen gaat moeizaam vooral voor Sander want hij zit de hele weg behoorlijk klem met zijn lange benen. Als we dan eindelijk op het kaartje zien dat we Hong Kong toch echt gaan naderen zien we dat de aankomsttijd wel een beetje veranderd is. De piloot verontschuldigd zich voor de twintig minuten vertraging en wenst ons een prettig verblijf in Hong Kong of goede doorreis.

We komen de slurf uit op het vliegveld en worden opgewacht door grondstewardessen. Als we aan de beurt zijn verscheurd (!!!) ze onze boarding passen en geeft onze nieuwe voor de vlucht van 19:00.

Dat is 10 uur later dan onze vlucht van 9:00!!!! We hebben onze aansluiting gemist, en ze zijn zo vriendelijk geweest een kamer voor ons te regelen in het airport hotel. Dit betekend dat we niet vanavond maar pas morgen ochtend bij Hans en Delwyn aan zullen komen. Wij hebben nu een nachtvlucht, en we slapen zo slecht in een vliegtuig. En we moeten nu regelen dat Hans en Delwyn weten dat we niet met de oorspronkelijke vlucht komen. Kortom dit valt allemaal enorm tegen. We moeten maar zien of we er wat van kunnen maken.

We zijn aan het kijken of we even de stad in gaan. Het is hier alleen wel 30 graden en we hebben een lange broek aan en bergschoenen. Maar als we op de kamer blijven vallen we in slaap en weten we zeker dat ons ritme verstoord zal zijn als we in Sydney aankomen.

Tassen staan in de gang. Elektronica opgeladen. De reis kan dus beginnen.

Newer entries »